Because I could not stop for Death

Nederlands

Daar ik voor Dood niet stoppen kon-

Deed hij ’t attent voor mij

Wij pasten Samen in de Koets-

Onsterfelijkheid ging mee.

We reden traag – Hij had geen haast

En ik liet achter mij

Mijn arbeid en mijn vrije tijd,

Zo Hoffelijk was Hij-

We gingen langs de School, gestoei

Van Kinderen, in de Kring –

Langs Velden Starend Graan – en langs

De Zon die Onderging –

Of nee – Die ging langs Ons-

Toen Dauw Kilte en huiver bracht-

Want enkel Tule- was mijn Sjaal-

Mijn Jurk, maar Spinnerag –

We stopten voor een Huis dat leek

Een Zwelling van de Grond –

Het Dak was nauwelijks te zien-

De Kroonlijst – in de Grond –

’t Is Eeuwen her – en toch voelt het-

Veel korter dan de Dag

Dat ik voor ’t eerst die Paarden wist

Naar Eeuwigheid op weg-

Uit Emily Dickinson Gedicht 712 (ca 1862)

Vertaling: Peter Verstegen Gedichten 1

Engels

Because I could not stop for Death-

He kindly stopped for me-

The Carriage held but just Ourselves-

And Immortality.

We slowly drove- He knew no haste

And I had put away

My labour and my leisure too,

For His Civility-

We passed the School, were Children strove

At Recess- in the Ring-

We passed the Fields of Gazing Grain-

We passed the Setting Sun-

Or rather- He passed Us-

The Dews drew quivering and Chill-

For only Gossamer, my Gown-

My Tippet- only Tule

We paused before a House that seemed

A Swelling of the Ground-

The Roof was scarcely visible-

The Cornice- in the Ground-

Since then- ’tis Centuries- and yet

Feels shorter than the Day

I first surmised the Horses’ Heads

Were toward Eternity-

Emily Dickinson Poem 712 (ca 1862)